माझी सुखाची कल्पना

माझी सुखाची कल्पना

प्रत्येकाच्या सुखाच्या कल्पना भिन्न भिन्न असतात . अगदी व्यक्ती तितक्या प्रकृती !त्यामुळे प्रत्येकाने सुखाच्या व्याख्याही वेगवेगळ्या केलेल्या आहेत . कुणाचे मुठभर धान्यात ही सुख साठवलेले असते ,तर कुणाला धान्याच्या राशीवर लोळताना ही उद्याची काळजी ,चिंता या सुखाला पोखरणाऱ्या जळवा असतात .
कुणाला 'इन्कम टैक्स 'ची काळजी ,कुणाला शेअर्सच्या गडगड त्या भावांची चिंता ,कुणाला मुलाच्या भविष्याचा घोर ,कुणाला वृद्ध मातापित्याची अडगळ . एकूण काय ,प्रत्येक जण दु:खी ,व्यथित . म्हणून तर समर्थ रामदास सागतात  ,''जगी सर्वसुखी असा कोण आहे . ''
भोवतालचे सारे जग सुखाच्या शोधार्थ धावताना आढळते . कवी बा . भ . बोरकरांनी अशा या मंडळीची बरोबरी कस्तुरी मृगाशी केली
आहे . आपल्याजवळ असलेल्या कस्तुरीची मृगाला जाणीव नसते . 'तुझे आहे तुजपाशी I परी तू जागा चुकलाशी I I 'हेच खरे .
माझी सुखाची कल्पना सुस्प ष्ट आहे . मला माहीत आहे की ,सुखाच्या ध्येयाकडे जायचे असेल ,तर विद्येचा सोपान च   चढला पाहिजे . मी ज्ञानसंपत्ती संपादन करीन ती केवळ माझ्यासाठी नसेल ,तर इतरांनाही मी त्यामुळे ज्ञान दान तसेच योग्य मार्ग दर्शन करू शकेन  ज्ञानसंपत्ती ही दिल्याने संपत नाही ,तर उलट वाढते . अशा दानातच माझे सुख साठवले असेल .
धन संपत्ती च्याही ज्या तीन गती सांगितल्या आहेत ,त्यांत उपभोगा बरोबर 'दाना 'लाही महत्त्व आहे . मी जीवनात प्रामाणिक मार्गाने ,कष्ट करून पैसे मिळवीन . माझ्या मुलभूत गरजा भागवून स्वास्थ्य मिळवण्याचा प्रयत्न करीन . पण मला स्वास्थ्य हवे आहे ते योग्य ठिकाणी खर्च करणे अधिक अवघड आहे . 'अपात्री दान हे पाप आहे 'असे तुकाराम महाराज बजावतात ते काही उगीच नाही .